Od Rolexa, przez Omegę, po Ulysse Nardin, antymagnetyzm to cecha, którą wielu zegarmistrzów lubi się chwalić, niemal tak samo jak wodoodporność czy odporność na wstrząsy. To wystarczy, aby pokazać, że magnetyzm może uszkodzić zegarki repliki, ale także skłania do zastanowienia się: dlaczego?

Źródłem problemu jest sprężyna równoważąca – płaska cewka, która ustawia częstotliwość i zapewnia, że ​​wychwyt przenosi energię sprężyny do reszty zegarka poprzez oscylacje w przód i w tył. Za utrzymanie zegarka na stałym poziomie odpowiada sprężyna balansowa, która jest bardzo delikatna i najprawdopodobniej ulega namagnesowaniu.

Najczęściej, gdy sprężyna balansu jest namagnesowana, a cewki są blisko siebie, części konstrukcji sklejają się ze sobą, sprężyna balansu staje się krótsza, częstotliwość wibracji wzrasta, a zegarek będzie działać szybciej. Rozmiar problemu zależy od siły namagnesowania. Zbyt blisko ekranu telefonu komórkowego może nie powodować wyraźnego efektu przez kilka minut; Załóż zegarek na ogromny głośnik, a będzie biegał szybciej niż sprinter olimpijski.

Błąd czasu może wahać się od stosunkowo niewidocznej średniej wynoszącej 15-20 sekund dziennie do kilkudziesięciu minut na godzinę. Jeżeli sytuacja się pogorszy może spowodować zablokowanie sprężyny i całkowite zatrzymanie zegarka. To nie jest dobrze.

Oczywiście są inne problemy. Namagnesowanie wpływa również na kompensację temperatury sprężyny głównej, dlatego szczególnie gorąca lub zimna pogoda może pogorszyć odmierzanie czasu zegarka. W przypadku bardziej złożonych zegarków problem może przybierać różne formy.

Łatwiej to jednak powiedzieć, niż zrobić. Magnesy w głośnikach i silnikach są stosunkowo duże i łatwe do uniknięcia, ale maleńkie magnesy ziem rzadkich są wszędzie: telefony komórkowe, laptopy, drzwi lodówek. Na szczęście łatwo jest rozwiązać problem. Nie ma potrzeby demontażu zegarka; kup tani demagnetyzator przez internet lub, jeśli nadal korzystasz ze starego monitora CRT, skorzystaj z jego funkcji demagnetyzacji, trzymając zegarek blisko ekranu. Napraw to, napraw to, unikaj uszkodzeń. Założenie jest takie, że kładziesz się spać dopiero po zauważeniu problemu z pomiarem czasu.

Tak czy inaczej, pojawienie się problemu jest frustrujące, zwłaszcza jeśli jego zauważenie zajmuje wiele dni. Nawet jeśli rozwiązanie jest proste, czy nie byłoby lepiej, gdyby w ogóle do tego nie doszło? Nad tym właśnie pracują zegarmistrzowie od wieków.

Istnieje wiele sposobów zapobiegania magnetyzmowi; tradycyjna to obudowa wewnętrzna z miękkiego żelaza. Już w 1884 roku C. K. Giles z Chicago uzyskał patent. Wewnętrzna obudowa z miękkiego żelaza może chronić delikatniejsze części przed zakłóceniami magnetycznymi, co jest dość pomysłowe. Jednak w otaczającym środowisku było niewiele magnesów, więc koncepcja ta miała niewielki wpływ. Zegarki antymagnetyczne stały się niezbędne dla pilotów dopiero po pojawieniu się namagnesowanych systemów radarowych podczas II wojny światowej. W 1948 roku brytyjskie Ministerstwo Obrony zleciło firmie Jaeger-LeCoultre i IWC wyprodukowanie legendarnego zegarka Mk 11.

Najbardziej znanym zegarkiem antymagnetycznym jest Rolex Milgauss. Jak sama nazwa wskazuje, jest on zaprojektowany tak, aby wytrzymać pola magnetyczne o sile 1000 gausów. W 1956 roku zegarek został opracowany dla Europejskiego Laboratorium Fizyki Cząstek Cząstek (CERN) i ma wbudowaną klatkę Faradaya dla ochrony. Dziesiątki lat później Rolex nadal współpracuje z CERN.

Oczywiście najprostszym sposobem jest upewnienie się, że delikatne części zegarka nie są namagnesowane. Już w 1846 roku Vacheron Constantin eksperymentował z tą technologią, stosując palladową sprężynę włosową, ale dopiero w 1915 roku udało się wyprodukować pierwszy antymagnetyczny zegarek kieszonkowy.

Najbardziej znaczącym krokiem naprzód w technologii antymagnetycznej w zegarmistrzostwie było wprowadzenie sprężyny włosowej Nivarox, stopu niklu i żelaza, który był trwalszy niż stal. Szybko zastąpił ten pierwszy, nawet w niedrogich zegarkach. Dziś Nivarox stał się jednym z najpopularniejszych materiałów na sprężyny włosowe, jednak w przeciwieństwie do krzemu mógłby być lepszy i nadal magnesuje.

Krzem ma wiele zalet związanych z precyzją, w tym jest bardziej wytrzymały, nie wymaga smarowania, jest lżejszy i sztywniejszy niż stal oraz jest całkowicie antymagnetyczny. Chociaż nie jest tak łatwy w regulacji, jest również lżejszy i sztywniejszy niż stal oraz całkowicie antymagnetyczny. W 2001 roku Ulysse Nardin wprowadził na rynek fenomenalny zegarek Freak, pierwszy na świecie zegarek wyposażony w silikonową sprężynę włosową.

Był to doskonały wybór, a Omega i inne marki należące do Swatch Group przyjęły ten materiał. Rolex nie jest wyjątkiem, chociaż próbował tego tylko przez krótki czas. Krzem jest drogi w porównaniu do Nivaroxu, więc nie wszystkie mechanizmy Sellita i Miyota mają krzemowe sprężyny równoważące.

Dzięki postępowi materiałów i wydajności z dnia na dzień zegarek Rolex Milgauss jest w stanie wytrzymać obciążenie 1000 gausów, a zegarek Omega Seamaster Aqua Terra – 15 000 gausów. Ten poziom ochrony mógłby sprawiać wrażenie, że jest on niezbędny do noszenia na co dzień, ale tak nie jest. Wartość 5 Gauss jest uważana za bezpieczną i jeśli zegarek nie zostanie umieszczony w aparacie MRI, wystarczy zegarek spełniający normę ISO 764 wynoszącą 60 Gauss.

Jednak dla niektórych kolekcjonerów więcej znaczy lepiej. Gotowy na płytką kąpiel? W takim razie najlepiej zaopatrzyć się w zegarek Ultra Deep lub Deepsea Challenge. Nadmierna promocja oporu nie jest niczym nowym, nawet jeśli jest zasadniczo pozbawiona znaczenia.